خرید دستگاه لیزر فیزیوتراپی

دستگاه لیزر فیزیوتراپی یکی از بهترین و کاربردی ترین دستگاه های فیزیوتراپی برای کنترل درد ها، التهابات و درمان تدریجی آن ها می باشد. در سازو کار این دستگاه می توان به دو نوع کم توان و پرتوان اشاره نمود. در مقاله حاضر لیزرتراپی مورد بررسی و بحث قرار می گیرد.

اصطلاح LASER مخفف اختصار تقویت نور توسط Stimulated Emission of Radiation است. به عبارت ساده اما واقع بینانه ، لیزر را می توان نوعی تقویت کننده نور در نظر گرفت . این امر باعث افزایش خاصیت های خاص انرژی نور می شود.
نور لیزر مطابق قوانین اساسی نور رفتار خواهد کرد ، به این ترتیب که در یک خط مستقیم با سرعت ثابت در فضا حرکت می کند. این نور می تواند منتقل شود ، منعکس شود ، انکسار شود و جذب شود. این می تواند با توجه به طول موج / فرکانس آن در طیف الکترومغناطیسی قرار گیرد که با توجه به ژنراتور خاص مورد نظر متفاوت خواهد بود.

چندین جنبه از نور لیزر وجود دارد که به نظر می رسد خاص هستند و اغلب در نوشته ها به آنها اشاره می شود. اینها شامل تک رنگ ، انسجام و قطبش است. هنوز تردید وجود دارد که دقیقاً چه جنبه هایی از این جنبه های خاص نور لیزر در رابطه با کاربرد درمانی این فرم انرژی وجود دارد. ممکن است تک رنگ مهمترین عامل باشد ، زیرا بسیاری از اثرات درمانی در آزمایشات مختلف با نور ذکر شده است که منسجم نیست. علاوه بر این ، تصور می شود که قطبش به زودی در بافت ها از بین می رود و بنابراین ممکن است از آنچه در ابتدا تصور می شد ، اهمیت کمتری داشته باشد.

نور سفید
طول موج های متعدد
غیر منسجم

نور لیزر
طول موج واحد
منسجم

چراغ LED
تک رنگ اما
غیر منسجم

لیزر درمانی توسط دستگاه لیزر فیزیوتراپی چندین ویژگی مشترک دارد که در زیر خلاصه می شود.

اصطلاحات لیزرتراپی با دستگاه لیزر فیزیوتراپی

لیزرهای درمانی معمولاً در گروه خاصی از نور لیزر قرار می گیرند که با نام ۳A یا ۳B شناخته می شوند و غالباً از آنها به عنوان “لیزر نرم” یا “لیزر میانی” یاد می شود. اخیراً ، اصطلاحات لیزر درمانی با سطح پایین (LLLT) و لیزر درمانی با شدت کم (LILT) تصویب شده است. Ohshiro و Calderhead پیشنهاد می کنند که LLLT شامل یک درمان با دوزی است که باعث افزایش دمای قابل تشخیص در بافتهای تحت درمان و عدم تغییر در ساختار ماکروسکوپی قابل مشاهده در ساختار بافت نمی شود.

در اصل ، انرژی می تواند باعث افزایش دما و تغییر در ساختار بافت شود ، اما این قصد لیزر درمانی نیست که در سطوح زیر مورد نیاز برای دستیابی به این تأثیرات آشکارتر (لیزر جراحی c / f) استفاده شود.

پارامترهای لیزرتراپی

بیشتر دستگاه های LLLT باعث ایجاد نور در باند قرمز قرمز مرئی و نزدیک مادون قرمز طیف EM با طول موج معمولی ۶۰۰-۱۰۰۰ نانومتر می شوند. متوسط قدرت چنین وسایلی به طور کلی کم است (۱-۱۰۰mW) ، اگرچه قدرت اوج ممکن است بسیار بالاتر از این باشد.

خروجی ممکن است مداوم یا پالس باشد ، با عرض پالس باریک (در محدوده نانو یا میکرو ثانیه) و طیف گسترده ای از نرخ تکرار پالس از ۲ هرتز تا چند هزار هرتز. شناسایی شواهد مربوط به استفاده از پالس از مقالات تحقیقی دشوار است ، اگرچه به نظر می رسد یک روند کلی است که نرخ پالس پایین تر در شرایط حاد مؤثرتر است در حالی که سرعت پالس بالاتر در شرایط مزمن تر بهتر عمل می کند. شواهدی زیادی وجود دارد كه نشان مي دهد تنظيمات پالس از نظر دوزهای باليني از اهميت ثانويه برخوردار است.

جذب نور در بافت ها توسط دستگاه لیزر فیزیوتراپی

مانند هر شکل از انرژی مورد استفاده در الکتروتراپی ، انرژی باید توسط بافتها جذب شود تا اثری از آن در بدن بیمار داشته باشد. اگر دقیقاً به همان میزان انرژی از بافتهای وارد شده به آنها باقی بماند ، به دشواری می توان استدلال کرد که چه نوع اثری ممكن است حاصل شود. جذب انرژی نور در بافتها یک مسئله پیچیده است ، اما به طور کلی ، طول موج های کوتاه تر (ماوراء بنفش و کوتاهتر قابل مشاهده) در درجه اول توسط رنگدانه ها ، اسیدهای آمینه و نوکلئیک در اپیدرم جذب می شوند. به نظر می رسد که طول موجهای IRR طولانی تر (> 1300 نانومتر) به سرعت توسط آب جذب می شوند و بنابراین نفوذ محدودی به بافت ها دارند. باند بین (یعنی ۶۰۰-۱۰۰۰ نانومتر) تا حدودی برای جذب سایر بافتهای بیولوژیکی در دسترس است.

LLLT هنگامی که بر روی بافت های بدن اعمال می شود ، انرژی را در سطح کافی برای ایجاد اختلال در مدار الکترون های محلی و در نتیجه تولید گرما ، آغاز تغییرات شیمیایی ، ایجاد اختلال در پیوندهای مولکولی و تولید رادیکال های آزاد تحویل می دهد. اینها مکانیزم های اولیه ای هستند که LLLT به وسیله آن اثرات فیزیولوژیکی خود را به دست می آورد و هدف اصلی غشای سلولی است.